teoria wzglednosci(2), SiMR, SIMR, fiz2
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Postulaty szczególnej teorii względności
Dla wszystkich obserwatorów w inercjalnych układach odniesienia prawa fizyki
są takie same – żaden z układów nie jest wyróżniony.
We wszystkich inercjalnych układach odniesienia i we wszystkich kierunkach
światło rozchodzi się z w próżni z taką samą prędkością c.
Prędkość żadnego ciała przenoszącego energię lub informacje nie może
przekroczyć prędkości granicznej.
Potwierdzenie doświadczalne (CERN, 1964):
-mimo zwiększania energii kinetycznej elektronów, ich
prędkość nie przekracza prędkości światła
-prędkość światła wyemitowanego przez źródło poruszające
się z prędkością bliską c wynosi zawsze c – tyle samo, co dla
źródła w spoczynku.
Transformacja Galileusza i Lorentza
Lorentza (v∼c)
Galileusza (u<<c)
Konsekwencje teorii względności
„Paradoks bliźniąt”
Dylatacja czasu
Układy rozważane w
paradoksie nie są
równorzędne
∆t – obserwator stacjonarny
∆t
0
– obserwator w ruchu
Efekt Dopplera
Względność jednoczesności
Linia jednoczesności dla
obserwatora w pociągu
Obserwator w pociągu
Obserwator na stacji
Względność jednoczesności
[ Pobierz całość w formacie PDF ]