technik.technologii.szkla 311[33], T E C H N I K
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Autorzy:
mgr inŜ. Krzysztof Kubit
mgr ElŜbieta Pietrasz
mgr inŜ. Jolanta Nowak
Recenzenci:
dr Katarzyna Cholewa-Kowalska
mgr inŜ. Marek Galewicz
Opracowanie redakcyjne:
mgr Iwona Kacak
Korekta merytoryczna:
mgr inŜ. Barbara Arciszewska
mgr inŜ. Aneta Hedasz
Korekta techniczna:
mgr Magdalena Mrozkowiak
„Projekt współfinansowany ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Spis treści
Wprowadzenie
3
I.
ZałoŜenia programowo-organizacyjne kształcenia
w zawodzie
5
1.
Opis pracy w zawodzie
5
2.
Zalecenia dotyczące organizacji procesu
dydaktyczno-wychowawczego
7
II.
Plany nauczania
12
III
Moduły kształcenia w zawodzie
14
1.
Podstawy zawodu
14
Stosowanie przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy,
ochrony przeciwpoŜarowej oraz ochrony środowiska
18
Posługiwanie się dokumentacją techniczną
22
Konstruowanie elementów maszyn i urządzeń
25
Stosowanie podstawowych technik obróbki materiałów
30
Stosowanie układów sterowania i regulacji maszyn
i urządzeń
34
2.
Metody badania surowców szklarskich i szkła
39
Określanie właściwości surowców szklarskich
42
Badanie właściwości szkła
45
Wykonywanie analiz laboratoryjnych surowców
szklarskich i szkła
49
3.
Technologia topienia masy szklanej
53
Opracowywanie receptur zestawu szklarskiego
56
Dobieranie
surowców
i
sporządzanie
zestawu
59
szklarskiego
Eksploatacja pieców szklarskich
62
Topienie masy szklanej
66
4.
Technologia produkcji i przetwarzania szkła
70
Wytwarzanie szkła gospodarczego i opakowaniowego
73
Wytwarzanie szkła technicznego
77
Wytwarzanie szkła budowlanego
81
Stosowanie technik wykańczania szkła
85
Stosowanie technik zdobienia szkła
89
Stosowanie technik przetwórstwa szkła
93
„Projekt współfinansowany ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
5.
Praktyka zawodowa
96
Organizowanie procesów produkcyjnych
98
Nadzorowanie procesów produkcyjnych
101
Wprowadzenie
Celem kształcenia w zawodzie technik technologii szkła jest
przygotowanie absolwenta do skutecznego wykonywania zadań
zawodowych w warunkach gospodarki rynkowej. Wymaga to zarówno
dobrego przygotowania ogólnego jak i opanowania podstawowej wiedzy
i umiejętności prezentowania właściwych postaw zawodowych.
Absolwent szkoły powinien charakteryzować się otwartością,
komunikatywnością, wyobraźnią, zdolnością do ciągłego uczenia się
i podnoszenia kwalifikacji, a takŜe umiejętnością oceny własnych
moŜliwości.
Kształcenie zawodowe z wykorzystaniem podejścia modułowego,
poprzez powiązanie celów i materiału nauczania z procesem pracy
i zadaniami zawodowymi umoŜliwia:
-
przygotowanie uczniów do wykonywania zadań zawodowych, głównie
przez realizację zadań zbliŜonych do tych, które są wykonywane na
stanowisku pracy,
-
integrację treści nauczania z róŜnych dyscyplin wiedzy,
-
stymulowanie
aktywności
intelektualnej
i
motorycznej
uczniów,
pozwalającej na indywidualizację procesu nauczania.
Kształcenie modułowe charakteryzuje się tym, Ŝe:
-
preferowane są aktywizujące metody nauczania, które wyzwalają
aktywność, kreatywność i zdolność do samooceny uczącego się oraz
zmieniają rolę nauczyciela w kierunku doradcy, partnera, projektanta,
organizatora i ewaluatora procesu dydaktycznego,
proces nauczania - uczenia się ukierunkowany jest na osiąganie
umiejętności
-
intelektualnych
i
praktycznych,
które
umoŜliwiają
wykonywanie określonego zakresu pracy w zawodzie,
-
wykorzystuję się w szerokim zakresie zasadę transferu wiedzy
i umiejętności wcześniej uzyskanych przez ucznia w toku nauki
formalnej, nieformalnej oraz incydentalnej,
-
program nauczania posiada elastyczną strukturę, a znajdujące się
w nim moduły i jednostki modułowe moŜna aktualizować,
modyfikować, uzupełniać i wymieniać nie burząc ich konstrukcji tak,
aby dostosować treści do zmieniających się potrzeb rynku pracy,
rozwoju nauki i technologii oraz predyspozycji uczących się.
„Projekt współfinansowany ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
Modułowy program nauczania dla zawodu składa się z „modułów
kształcenia w zawodzie” i odpowiadających im „jednostek modułowych”,
wyodrębnionych na podstawie określonych kryteriów, umoŜliwiających
zdobywanie wiedzy oraz kształtowanie umiejętności i postaw właściwych
dla zawodu.
W strukturze programu wyróŜnia się:
-
załoŜenia programowo-organizacyjne kształcenia w zawodzie,
-
plany nauczania,
-
programy modułów i jednostek modułowych.
Program modułu kształcenia w zawodzie zawiera: cele kształcenia,
wykaz jednostek modułowych, schemat układu jednostek modułowych
i literaturę.
Program jednostki modułowej zawiera: szczegółowe cele kształcenia,
materiał nauczania, ćwiczenia, środki dydaktyczne, wskazania
metodyczne do realizacji programu jednostki oraz propozycje metod
sprawdzania i oceny osiągnięć edukacyjnych ucznia.
Dydaktyczna mapa programu nauczania, zamieszczona
w załoŜeniach programowo-organizacyjnych kształcenia w zawodzie,
przedstawia schemat powiązań (korelacji) między modułami
i jednostkami modułowymi, który określa kolejność ich realizacji. Ma ona
ułatwić dyrekcji szkół i nauczycielom planowanie i organizowanie
procesu dydaktycznego.
W programie przyjęto system kodowania modułów i jednostek
modułowych, który zawiera następujące elementy:
-
symbol
cyfrowy
zawodu
zgodnie
z
obowiązującą
klasyfikacją
zawodów szkolnictwa zawodowego,
-
symbol literowy, oznaczający grupę modułów:
O – dla modułów ogólnozawodowych,
Z – dla modułów zawodowych,
S – dla modułów specjalizacji.
-
cyfra arabska dla kolejnego modułu w grupie i dla kolejnej
wyodrębnionej w module jednostki modułowej.
Przykładowy zapis kodowania modułu:
311[33]
– symbol cyfrowy dla zawodu: Technik technologii szkła,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy: Podstawy zawodu.
Przykładowy zapis kodowania jednostki modułowej:
311[33].O1.01
311[33]
– symbol cyfrowy dla zawodu: Technik technologii szkła,
O1 – pierwszy moduł ogólnozawodowy,
01 – pierwsza jednostka modułowa wyodrębniona w module O1:
Stosowanie
przepisów
bezpieczeństwa
i
higieny
pracy,
ochrony
przeciwpoŜarowej oraz ochrony środowiska.
„Projekt współfinansowany ze Środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
[ Pobierz całość w formacie PDF ]